Stałe aparaty ortodontyczne nosi się zazwyczaj od 18 do 30 miesięcy. Mogłoby się wydawać, że wraz z momentem ich zdjęcia, następuje koniec leczenia. Nic bardziej mylnego. Należy jeszcze zastosować terapię retencyjną, która ma celu utrwalenie efektów leczenia i zapobiega nawrotowi wady. Wykorzystuje się w tym celu płytki i szyny retencyjne.
Wady zgryzu mają rozległą etiologię. Częstą ich przyczyną są wady rozwojowe w okresie płodowym, mogą mieć także charakter dziedziczny, na ich powstawanie szczególnie narażone są też dzieci tuż po urodzeniu i w późniejszym okresie życia – te mają już jednak charakter nabyty. Wady zgryzu powstają niezależnie od wieku, nic dziwnego więc, że gabinety ortodontyczne w całym kraju coraz częściej notują zgłoszenia od pacjentów dorosłych. U nich przyczyny powstawania wad zgryzu są odmienne. Skąd się zatem biorą?
Wady zgryzu powszechnie utożsamiane są z leczeniem ortodontycznym, mającym na celu jedynie poprawę estetyki uzębienia. Jest to jednak opinia obiegowa, zawierająca tylko część prawdy. Wynika ona z faktu, że większość pacjentów zaczyna leczenie wad zgryzu z powodów estetycznych. W rzeczywistości leczenie to jest procesem wieloetapowym, długotrwałym i mogący objąć kilka dyscyplin medycyny.
Diagnoza wad zgryzu i decyzja o podjęciu ich leczenia może zakończyć się koniecznością noszenia przez pacjenta aparatu ortodontycznego. To popularna i powszechna metoda korekcji różnych wad zgryzu, m.in. stłoczenia, szparowatości, przemieszczenia żuchwy itp. Aparat taki nie jest dziś nader wyjątkowym widokiem; dostrzeżemy je zarówno na zębach dzieci i nastolatków, osób w średnim wieku, jak i u seniorów.
Osoby z wadami zgryzu często decydują się na założenie aparatu ortodontycznego. Korekty zgryzu dokonać można aparatem ruchomym bądź aparatem zakładanym na stałe. Czym różnią się od siebie te dwie formy leczenia i komu są dedykowane?
Ci, których czeka założenie aparatu ortodontycznego często boją się, że będą odczuwali ból. Wielu osobom lekarz ortodonta kojarzy się z dentystą, a usługi ortodontyczne z borowaniem, a co za tym idzie – odczuwalnym dyskomfortem podczas zabiegu. Nic bardziej mylnego! Najprościej mówiąc, ortodonta nie ingeruje w strukturę zęba, tylko pracuje „na nim”. Podczas zakładania aparatu nie ma więc co boleć!
